کد مطلب:52369 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » مهدويت

مي گويند : لولا الامام يا لولا الحجه لساخت الارض باهلها اگر امام نباشدزمين اهلش را در خود فرو مي برد . گويم : اگر اين حديث صحيح باشد معني آن اينست كه اگر حجت خدا ( مثل كتاب آسماني ) در ميان مردم نباشد در آنوقت بايد جهان بپايان رسد زيرا خداوند از آفرينش مردم غرضي دارد كه آن هـدايـت شـايـسـتگان مردم و تكامل آنها است و اگر راهنماي خدائي ميان مردم نباشد اين غرض حاصل نمي شود پس خلقت بايد منتفي باشد اما اگر مراد از حجت امام غيبي بود در پنهان بودن او چه هدايت و راهنمائي هست كه با نبودن آن هدايت زمين و زمان برهم خورد .

ايـن اشـكـال مشترك الورود و بعينه بخود نويسنده وارد است زيرا اگر معني حديث اين باشد كه حـجـت نـگهبان و حافظ كساني است كه به آن ايمان آورده و از آن پيروي مي نمايد فرق نمي كند مـراد از حـجـت امـام غائب عليه السلام باشد يا قرآن و كتاب آسماني مي گويد اكر حجت خدا كه نـگـهـبـان اهـل زمين است در حديث امام غائب بود اهل خراسان و قزوين را از غائله زلزله منهدم كـننده خراسان و قزوين كه علاقه مندان وپيروان وي بودند حفظ مي كرد بالمقابله بايشان گفته مـي شود : اگر حجت خدا كه نگهبان اهل زمين است در حديث قرآن كريم بود و قطعا حين زلزله صـدهـا و هـزارهـاقـرآن كـريـم در مـنـازل و خـانه هاي اهل خراسان و قزوين بود آنان را از بلاي نابودكننده زلزله حفظ و حراست مي كرد . از ايـنـجا معلوم مي شود كه فرو بردن زمين اهل خودش را كنايه از انقراض بني نوع بشر و برچيده شـدن بـسـاط انـسانيت است و اتفاقا خود نويسنده هم ابتدا بهمين معني تفسير كرده ولي ذيلا از تفسير اولي خود غفلت كرده است .

---

بررسي هاي اسلامي
طباطبائي - سيد محمد حسين